Det finnest mange ulike meiningar, om kva læring er, og like mange ulike metodar ein kan lære på. Som me har lært i pedagogikken denne veka, finnest det mange ulike læringsteoriar, ute i omverda. Desse teoriane har vorte til, i ulike tidsepokar i historia, og i ulike forskarmiljø.
Er nokon forkastelege, medan andre er suverene?
På mange måtar kan ein seie at læringsteoriane følgjer moten, og det er klart at ikkje alle, alltid kan vere på topp. Eg trur nok kvar og ein av oss, kan finne både positive og negative element med alle teoriane. Likevel vil nokre teoriar stemme meir med vårt eige synspunkt på læring enn andre.
Kva er mitt synspunkt? Kva er ditt synspunkt?
Det eit menneske sjølv trur er det rette synet, vil han/ho som oftast prøve å vidareføre til andre, få dei til å meine det same som han/ho. Skulen er ein arbeidsplass der samarbeid er ein viktig del av kvardagen til lærarane. Ein vil treffe menneske, som kanskje har eit heilt anna syn på saker og ting, enn det ein sjølv har….. ikkje kjekt? Eller?.... Eg trur det er ein viktig eigenskap å ha, å sjå gode sider ved fleire syn. Likevel er det også viktig å halde fast med det ein sjølv trur er det beste/ rette. Vil ikkje også ulike syn i skulen, vera med å skape variasjon?
Denne veka, har me lært meir om behaviorismen, der straff og belønning, stimuli og respons, er sentrale tema. Eg er heilt einig med behaviorismen, med at straff og belønning er verkemiddel, som fungerar godt på barn, så vel som på vaksne. Alle veit jo at det å få straff ikkje er noko å lengte etter. Ingen vil bli sitjande i ”skammekroken” heile dagen. Då vil ein heller få lov til å gjere noko kjekt (belønning). Eg trur det må vera ein form for straff og belønning i skulen, både for å halde disiplin, og gi motivasjon til elevane.
Sjølv om eg meinar mykje av det same som i behaviorismen, veit eg likevel ikkje heilt i kva for leir eg skal plassera meg sjølv endå. Det er nok ein prosess eg ikkje heilt er komme i mål med. Men uansett kva syn ein har, trur eg det er viktig å kunne sjå positive sider ved andre syn, og respektera dei andre måtane å tenkje på.
torsdag 16. oktober 2008
onsdag 8. oktober 2008
Ein proaktiv lærar
No skal me snart ut i praksis og verkeleg prøva oss som lærarar. Ein Lærar er mellom anna ein leiar, ein undervisnings- og læringsleiar. Ei viktig oppgåve er å skape produktiv arbeidsro, for å få eit best mogleg læringsmiljø for elevane.
Ingen klassar er fullt opp med ”englebarn”, som alltid er rolege, snille, og som alltid gjer slik læraren ønskjer. Uro, bråk, og konfliktar, er som Ogden seier, ein del av skulekvardagen. Som lærar må ein kunne sjå elevane og konfliktar som dukkar opp, om naudsynt ordne opp, og vertfall sette inn tiltak for å forhindre at det blir mykje uro, bråk og konfliktar i ei elevgruppe.
Det er altså vitig å vere ein proaktiv lærar som er i forkant av problema. Men kva er eigentleg ein proaktiv lærar? Det handlar først og fremst om å fanga opp signal på byrjande vanskar. Ofte kan barn bli veldig sinte og frustrerte, og den einaste måten dei taklar det på, er kanskje å bli aggressive og bråkete. Ein proaktiv lærar vil leggje vekt på lære elevane å kontrollere sinnet sitt, og ytre meiningane sine på ein positiv måte. Læraren legg også vekt på å lære elevane sosiale ferdigheitar, og oppmuntrar dei til å løyse konfliktar på ein fredleg måte.
Det vil alltid vera konfliktar i skulen, men med gode sosiale ferdigheitar, er elevane betre rusta til å meistre dei.
Føremålet med undervisnings- og læringsleiing er som Ogden seier, å skape eit læringsmiljø der elevane kan utnytte læringsmoglegheitene sine til det fulle. Å vera ein proaktiv lærar, som førebygg uro, er saman med strukturert undervisning, omsorg, reglar og rutinar, nokre viktige faktorar, som er med på å skape dette læringsmiljøet.
Ingen klassar er fullt opp med ”englebarn”, som alltid er rolege, snille, og som alltid gjer slik læraren ønskjer. Uro, bråk, og konfliktar, er som Ogden seier, ein del av skulekvardagen. Som lærar må ein kunne sjå elevane og konfliktar som dukkar opp, om naudsynt ordne opp, og vertfall sette inn tiltak for å forhindre at det blir mykje uro, bråk og konfliktar i ei elevgruppe.
Det er altså vitig å vere ein proaktiv lærar som er i forkant av problema. Men kva er eigentleg ein proaktiv lærar? Det handlar først og fremst om å fanga opp signal på byrjande vanskar. Ofte kan barn bli veldig sinte og frustrerte, og den einaste måten dei taklar det på, er kanskje å bli aggressive og bråkete. Ein proaktiv lærar vil leggje vekt på lære elevane å kontrollere sinnet sitt, og ytre meiningane sine på ein positiv måte. Læraren legg også vekt på å lære elevane sosiale ferdigheitar, og oppmuntrar dei til å løyse konfliktar på ein fredleg måte.
Det vil alltid vera konfliktar i skulen, men med gode sosiale ferdigheitar, er elevane betre rusta til å meistre dei.
Føremålet med undervisnings- og læringsleiing er som Ogden seier, å skape eit læringsmiljø der elevane kan utnytte læringsmoglegheitene sine til det fulle. Å vera ein proaktiv lærar, som førebygg uro, er saman med strukturert undervisning, omsorg, reglar og rutinar, nokre viktige faktorar, som er med på å skape dette læringsmiljøet.
torsdag 2. oktober 2008
Undervisningsplanlegging
Denne veka har me lært om undervisningsplanlegging. Ein lærar må planleggje på ulike nivå. Det skal lagast årsplanar, periodeplanar, veke -, dag -, og også økt planar. Alle desse planane skal ha ein samanheng. Kvifor er det eigentleg så viktig å planleggje?
Når me planlegg, får ein eit visst opplegg rundt undervisninga, ein veit kva ein skal gjere, og det redusere usikkerheit. Likevel er det viktig å kunne improvisere og endre på planane. Ein får ofte høyre at ein kan sjå på læraren som ein slags kunstnar. Eg synest dette er ein god samanlikning. Det er mange faktorar ein må ta omsyn til når ein planlegg undervisning, og å få alt til å ”klaffe”, kan sikkert vere eit kunstverk i seg sjølv?
Gjennom tida er det blitt laga fleire ulike planleggingsteoriar, som ein kan nytta som hjelpemiddel, og rettleiing. Modellane fortel ikkje korleis undervisninga kjem til å bli, den er berre eit forenkla bilete av det du skal gjere i økta, veka, eller anna du planlegg.
Ralph Tyler utvikla ”Mål- Middel- Modellen”. Denne legg mest vekt på kva målet med undervisninga er. Vidare kan ein då sjå på kva for læringsmetodar, som best mogleg fører til målå. Etterpå må ein vurdere om målå er oppnådd.
Ein annan modell, er den didaktiske relasjonsmodellen til Bjørndal og Lie. Denne modellen består av ulike faktorar ( mål, faginnhald, evaluering, dadaktiske forutsetningar, og læringsaktivitetar). Modellen seier at ein må ta omsyn til alle desse faktorane, når ein skal planleggje undervisning. Desse faktorane verkar saman, og påverkar kvarandre. Dersom du endrar ein faktor, vil alt endre seg.
Som ferske lærarstudentar, er det lett for at me ”panisk” følgjer ein av desse modellane, som ei oppskrift på suksess. Uansett kor mykje ein planlegg, vil det nok alltid dukke opp uana ting, som gjer at me enten blir heilt satt ut, eller må improvisere, og endre opplegget vårt. Slik vil det nok alltid vera.
Når me planlegg, får ein eit visst opplegg rundt undervisninga, ein veit kva ein skal gjere, og det redusere usikkerheit. Likevel er det viktig å kunne improvisere og endre på planane. Ein får ofte høyre at ein kan sjå på læraren som ein slags kunstnar. Eg synest dette er ein god samanlikning. Det er mange faktorar ein må ta omsyn til når ein planlegg undervisning, og å få alt til å ”klaffe”, kan sikkert vere eit kunstverk i seg sjølv?
Gjennom tida er det blitt laga fleire ulike planleggingsteoriar, som ein kan nytta som hjelpemiddel, og rettleiing. Modellane fortel ikkje korleis undervisninga kjem til å bli, den er berre eit forenkla bilete av det du skal gjere i økta, veka, eller anna du planlegg.
Ralph Tyler utvikla ”Mål- Middel- Modellen”. Denne legg mest vekt på kva målet med undervisninga er. Vidare kan ein då sjå på kva for læringsmetodar, som best mogleg fører til målå. Etterpå må ein vurdere om målå er oppnådd.
Ein annan modell, er den didaktiske relasjonsmodellen til Bjørndal og Lie. Denne modellen består av ulike faktorar ( mål, faginnhald, evaluering, dadaktiske forutsetningar, og læringsaktivitetar). Modellen seier at ein må ta omsyn til alle desse faktorane, når ein skal planleggje undervisning. Desse faktorane verkar saman, og påverkar kvarandre. Dersom du endrar ein faktor, vil alt endre seg.
Som ferske lærarstudentar, er det lett for at me ”panisk” følgjer ein av desse modellane, som ei oppskrift på suksess. Uansett kor mykje ein planlegg, vil det nok alltid dukke opp uana ting, som gjer at me enten blir heilt satt ut, eller må improvisere, og endre opplegget vårt. Slik vil det nok alltid vera.
Abonner på:
Innlegg (Atom)
